Donderdag 12 september - Quito

Één overnachting in Casa Aliso. Het bad is heerlijk na een lange dag in de jungle, op het vliegveld en in het vliegtuig. We hebben goed geslapen daarna en nu wacht een prima ontbijt met omelet. 

Rene van beter places schuift nog even aan om te horen hoe alles is gegaan en rond 9 uur gaan we de stad in. Eerst naar de teleferico, een kabelbaan die je tot ruim 4000 meter boven zeeniveau brengt. Maar hoe kom je daar. Ik besluit de wat jongere Ecuadorianen aan te spreken. Tu hablas Inglais?  Ijdele hoop, maar er een jongeman die met ons naar een bushalte wandelt en wijst welke bus we moeten hebben. In de bus koop je een kaartje bij de conducteur. Voor 25 dollarcent kun je de hele stad door zolang je blijft zitten.  Ergens in de buurt van waar we moeten zijn roept de vriendelijke conducteur dat we moeten uitstappen en intussen hebben we al een groot deel van de stad gezien. Bij zowat iedere stop lopen straatverkopers met sinaasappels, krantjes, chips en zelfs ijsjes door de bus in de hoop zaken te doen. Wat een leven. 

Nadat we uitstappen moeten we. Og een kleine kilometer lopen naar de lift. Normaliter geen punt, maar dit gaat steil omhoog zowat en het is 25 graden en 2500 hoog. Toch maar een kort taxiritje dan. Kost 1 euro. In de gondel zitten we met een meisje die al hoogtevrees heeft als ze op slippers loopt denk ik.  Ze kreunt en puft en houdt de ogen dicht tot we op het eind zijn.  Dat doet ze thuis aan de eettafel niet zo te zien, want haar omvang verraadt dat ze dan precies weet wat ze moet doen.

Boven is een prachtig uitzicht over een groot deel van de stad, het zich is goed, ziet diverse vulkanen liggen in de verte. Ik wacht tevergeefs op een knal en wat vuurwerk. De cotopaxi is over tijd en zou elk moment weer moeten gaan spuwen, maar vandaag wordt het niks.

het is redelijk fris boven, maar met een sweater aan gaat het prima. Na een uurtje boven rond te hangen gaan we ook terug met de gondel. Beneden wachten diverse taxichauffeurs op slachtoffers maar wij besluiten eerst een stukje te lopen tot een chauffeur van een bus uit 1653 ons vraagt of we meewillen. Gratis!  We’re Dutch, dus waarheen gaat het. We willen naar het oude centrum. Dat gaat niet maar we kunnen nog 400 meter mee naar een bushalte. In de bus zitten twee dames en als we uitstappen bieden ze aan dat hun vriend. Of collega ons naar het centum wil brengen. Hij spreekt vloeiend Engels. Beetje wantrouwend scharrelen we richting een grote VW. Inderdaad, de man heeft drie jaar in NY gewoond, hij komt langs het centrum maar moet even langs zijn huis om iets op te halen.  Onderweg druk pratend crossen we weer de hele stad door. Zoals eerder gezegd.... best groot. Een uur leger staan bij het oude centrum en al snel blijkt dat Quito voor ons de lijst aanvoert met minst aantrekkelijke steden. Het is druk, het wemelt van de politie, het stinkt naar uitlaatgassen en er is niks dat je enthousiast maakt. Vieze winkeltjes, claxons van auto’s die vechten om voorrang. Er ligt geen vuil op straat, voor littering zijn er hoge boetes, maar de walmen en dampen hou je tegen. Ze zijn misschien wel erger nog. Na een uurtje of twee hebben we er wel genoeg van en gaan met de bus naar huis.

’ Avonds eten we bij een goed Mexicaan die werd aanbevolen. Niet geheel ten onrechte. Kogelrond duiken we het bed in.  Morgen snel weg hier Quito is finito.