Maandag 9 september - tweede dag in de jungle

Goede nacht gehad, maar wel vroeg wakker. Vandaag staat eerst een wandeltocht door de jungle (lees modder) op het programma en gaan we op zoek naar vogels, spinnen en alles wat verder daar rondhangt. Dat is best een pittig tochtje, want je zakt tot over je enkels in de glibberige modder. Er loopt eigenlijk geen pad en zonder gids zou je snel de weg kwijtraken, want het is dicht begroeid primair regenwoud. De luchtvochtigheid bedraagt 100% en de temperatuur loopt richting de 30 graden. Je draagt rubberlaarzen, verplicht een lange broek en shirt met lange mouwen, dus na een paar minuten voelt alles klam en vies. Dat voelt niet alleen zo, het is ook zo. Gelukkig gaan we na deze tocht zwemmen in de lagoon. 

Wat altijd opvalt aan de jungle is dat het wemelt van de dieren die je nauwelijks ziet. De meeste apen en vogels zitten hoog in de canopy en allen met een goede kijker kun je er iets van zien. Laat ik die nu als enige hebben. En dus zien we in ieder geval na lang turen de chestnut woodpecker en de crimson-crested woodpecker. Een deel van de groep ziet een paar tarantula’s maar zodra je daar een fototoestel op zet kruipen ze terug in hun holletjes. Verder nog een paar kikkers die op je nagel zouden passen, maar de jungle herbergt nog vele geheimen die een volgens bezoek noodzakelijk maken. Na twee uurtjes wandelen pikt een gemotoriseerde kano ons weer op en hebben we een welkome duik in het meer genomen. We lunchen wat later en ‘s middags is er verder geen programma tot het begin van de avond. Koplampen op, zaklantaarn in de aanslag op zoek naar nachtleven, zoals kaaimannen en uilen.

Daarvoor moet het eigenlijk echt donker zijn, de maan werkt niet mee, maar als je vanuit het puntje van je neus de lichtstraal richt op de waloever en de bomen kaatst het licht vanuit de ogen van de kaaiman (in het water) en de uil (in de bomen) terug als een reflector van een fiets. Het vergt oefening, maar onze gids heeft het vaker gedaan. Eerste dat we vinden is echter een groep squirrel-monkeys die rondhangen in de bomen boven het water. 

Al gauw komt een kaaimanreflector in beeld, de boot manoeuvreert er heen voor we het weten zakt de reflector onder water om niet meer boven te komen. Een kaaiman kan uren onder water blijven. Hij wel... we zien ook de felle ogen van een potoo, het is niet met zekerheid te zeggen welke dit is, waarschijnlijk de common potoo.

We zijn nu bijna een week verder maar het beestje moet mag last hebben van zijn ogen, zoveel zaklantaarns waren er op hem gericht.

we zien nog een paar kaaimannen snel wegduiken tot we een wat grotere reflector in beeld krijgen, bijna bij de steiger van de lodge. Deze blijft even liggen, ik zie de bek en de kaken en daaruit kun je concluderen dat dit beest zeker 5 meter moet zijn. Als ie plots met een enorm kabaal wegdraait en het water opspat is iedereen onder indruk.

Later bij het diner en de nazit concluderen we dat we in een heel leuke en gezellige groep terecht zijn gekomen, met Cecile uit Zwitserland die wel een gezin heeft maar alleen reist en dat ook nog voor langere tijd want ze ging door naar Cambodja en Australië. 

Louise en Jesper van 27 komen uit Denemarken en reizen voor twee en een halve maand door Zuid-Amerika. Een ander stel is iets ouder en komt uit Berlijn en daar sluiten zich van dag tot dag nog een verschillend stel uit Ecuador bij aan, die kennelijk de moeite nemen om voor een nachtje naar de jungle te reizen. Door de ongebruikelijk (voor ons) directe vragen die Veronica stelt (wil je kinderen? Waarom heb je ze nu nog niet ?) komen er hele verhalen los, ook over Veronica zelf. Ze blijkt 3 maanden zwanger en je kunt zien dat ze hier zorgen om heeft. Dit betekent in Ecuador iets heel anders nog voor een vrouw dan in Nederland.